Print

[LuC]

Zakładam taki temat do dyskusji. Powód jest oczywisty - większość z Was jest już w wieku 20+ i potrafi samodzielnie myśleć i wyciągać wnioski.

Czy szczęście jednostki zależy od systemu politycznego kraju?

Interesują mnie jakieś konkretne argumenty za i przeciw.

[NUBNEC]

ciekawy temat luc
np - jestem szczesliwy bo siedze z dziewczyna i ogladam mecz :]
a w kraju afery, pierdoly i inne gowna - i na wiekszosc rzeczy nie mam wplywu wiec po co sie przejmowac, psuc nastroj?

nie zalezy jak dla mnie - zycie jest zbyt ulotne

 

[Mantas]

Ciekawy temat, jak każdy z filozoficznym zacięciem, mogą być niezłe rozkminy. Ja bym powiedział, że szczęście jednostki bardziej zależy od otoczenia w którym się egzystuje niż samego ustroju. Tego bliskiego otoczenia, bo kraj to też jakieś tam otoczenie. Wystarczy mieć podejście jak Jas i chyba nie ma znaczenia jaki ustrój panuje
Z drugiej strony żyjemy w takich czasach, że bardziej na to wszystko ma nie ustrój danego kraju tylko to co dzieje się na świecie globalnie. Świat teraz to globalna wiocha.

[RoGH]

Patologiczny ( czyli z samej swojej istotny wynaturzony, niesprawiedliwy, nie mający na celu dobra społecznego, nieracjonalny ) albo totalitarny system polityczny ma ogromny wpływ na szczęście jednostki. Jednak współczesne demokracje z reguły nie są ani patologiczne ( mogą być co najwyżej nieporadne, irytujące, niekompetentne ) ani totalitarne z samej nazwy, wobec czego uważam, że w takim wypadku mają one wpływ na szczęście jednostki, ale stosunkowo niewielki, bardziej istotne dla jednostki jest to, czy ma szczęśliwą rodzinę, jest zdrowa, zarabia na tyle przyzwoicie, żeby móc utrzymywać własne gospodarstwo domowe, mieć samochód i chować dzieci w przyzwoitych warunkach.

Owszem, jeżeli system polityczny nas zawodzi, bo politycy niekompetentni, bo machina państwowa zbyt wolna i skorumpowana, bo za bardzo cisną przedsiębiorców, bo za mały socjal, bo coś tam - ma to na nas wpływ, ale póki system polityczny nie godzi bezpośrednio w podstawowe prawa i wolności człowieka ( np. prawo do życia, zakaz tortur, zakaz niewolnictwa ), to dla przeciętnego Kowalskiego, tudzież Smitha, są to sprawy drugorzędne.

Czy to temat jakiejś pracy na studiach?

Btw, tutaj jest ciekawe zestawienie dotyczące szczęścia w konkretnych państwach, na czele sporo państw bardziej socjalnych, ale moim zdaniem wynika to bardziej ze specyfiki danego narodu, niż z konkretnego systemu politycznego.

http://www.gallup.com/poll/147167/High-Wellbeing-Eludes-Masses-Countries-Worldwide.aspx#2

[Damx]

rotfl jaki temat .. ustoj nie ma nic do tego jak wplywa na szczescie jednostki .. kiedys byla komuna - ludzie byli szczesliwi, dzisiaj jest demokracja i ludzie sa nieszczesliwi ? nie do konca ! =) wszystko zalezy od zrodla twoich potrzeb i rowniez od tego co osiagnales .. jak zarabiasz 10k w dobrej firmie i nie masz rodziny, chlasz z kumplami w dobrej atmosferze i sobie ruchasz na prawo i lewo to na pewno bedziesz slawil ustroj demokratyczny pod niebiosa, poniewaz w innym byc moze nie mialbys szansy "tyle" osiagnac.. za to w komunie ludzie byli sobie blizsi, przez to, ze ciezko bylo cokolwiek osiagnac nie robiac totalnych przekretow ( chociaz gdzie jestesmy teraz ) i tym samym byli szczesliwsi chociaz nie osiagneli za duzo w zyciu ( niesamowite nie ? )

sytuacja w polsce jest zla, poniewaz demokracja jest mloda, panstwem kieruja ludzie jeszcze z poprzednich ustrojow ktorzy nie umieja przelamac starych ukladow, mentalnosc polakow jest totalnie zjebana - i po za tym mamy za malo slonca

cheers!

[Biohazard]

Ciekawe.....

Zacznę od tego że jestem szczęśliwy (jak by na to nie patrzeć)
powodów jest kilka: rodzina, zdrowie, praca (dzieki której stać mnie na utrzymanie rodziny)
System/ustrój jaki jest w państwie zaburza moje szczęście w momencie jak zaczynam zwracać na niego uwagę i się niepotrzebnie denerwuję (prawie nic nie mogę zrobić).
W ustroju komunistycznym na prawdę nic nie można było zrobić, obecnie coś można popróbowac, przykład Łódź gdzie zanosi się na referendum w sprawie odwołania kolejnego prezydenta ( wiem jest to iluzoryczne, ale kształt tego ustroju nam na to pozwala)
Podsumowując
szczęście zależy od człowieka nie od ustroju

[Rosa-WM]

Ach, nie ma to jak filozoficzna dyskusja na forum o diablo... Czasy DC się przypominają ;p Nie wiem czy nie jestem na to za stary.

Otóż problem jest ze szczęściem, bo różni ludzie w różnych czasach szczęście rozumieją... różnie. Ustrój państwa wkracza w to w bardzo specyficzny sposób, bo w (nie tylko) skrajnych przypadkach, jak np. totalitaryzm, może próbować uczyć obywateli czym owo szczęście ma być. System polityczny ma najczęściej wpływ na horyzonty obywateli. Jeśli z góry wiadomo, że nie ma, co marzyć o podróżach, czy robieniu własnego biznesu a w dodatku życie wszystkich sąsiadów sprowadza się do michy i pracy w fabryce, to i oczekiwania maleją. Ale jeśli nagle zewsząd słychać o istnieniu lepszego świata, a paru sąsiadom uda się wyrwać z szarej codzienności... wtedy powstaną marzenia.

Propaganda funkcjonuje nie tylko w najstraszniejszych systemach świata a warto pamiętać, że ma spory wpływ na postrzeganie rzeczywistości przez przeciętnego obywatela. Bardzo ciekawe zjawisko opisuje Guy Debord w książce Społeczeństwo Spektaklu. Systemy polityczne które warunkują życie mas ludzkich, wytwarzają jako efekt uboczny spektakl. Zasadniczo nie ma on reżysera ani scenariusza (choć paranoiczni zwolennicy teorii spiskowych mogą mieć na ten temat inne zdanie), a jednak wszyscy w nim uczestniczymy grając odpowiednie role. A rola przeciętnego obywatela to leżenie przed telewizorem i marzenie o przebywaniu jak najbliżej sceny głównej. Zaczynamy śledzić życie gwiazd, czy wielkie wydarzenia sportowe lub polityczne. W demokracji spektakl polityczny jest czymś powszechnym i nie trzeba sięgać wzrokiem za granice Polski, żeby się o tym przekonać

Spektakl jest iluzją, którą każdy z jakiegoś tajemniczego powodu bierze za dobrą monetę. Zachowujemy się tak jak gdybyśmy wierzyli, że "Euro 2012", "Matka Madzi" albo kłótnia Palikota z Kaczyńskim miała jakiś wpływ na nasze życie(?), była czymś ważnym(?), czymś czemu MUSIMY poświęcić uwagę(?).  Śledzenie niusów ma wpływ na nasze samopoczucie, no nie? Ale czym tak naprawdę się tu emocjonować? To nie jest część NASZEGO życia, a przecież ludzie przeżywają przed telewizorem całe spektrum emocjonalne ;d

Powyższemu poglądowi można by zarzucić, że to nie polityka ma wpływ na to, co się dzieje w telewizji. Jest to jednak zarzut niesłuszny, i do jego obalenia wystarcza krótkie zauważenie, że np. "społeczeństwo demokratyczne" jest zmuszone do oglądania spektaklu, bo ma z założenia udział przy wyborze władzy itp. W obecnych warunkach Spektakl zawsze będzie polityczny.

Pomijając jednak czynniki propagandowe,  na które przecież mądry filozof jest odporny (? ), to o ile system polityczny nie kradnie i nie morduje, zdroworozsądkowe podejścia do szczęścia mają swobodę działania. Epikurejczykom wystarczy zdrowie, spokój i rozmowy z przyjaciółmi. Stoikom umiar i równowaga emocjonalna. Z takim podejściem można żyć szczęśliwie, zarówno w kapitalizmie, jak i w komunizmie.

[RoGH]

Rozumienie szczęścia oczywiście mocno się różni i ewoluuje, w zależności od kultury, cywilizacji, religii, cech osobistych, wychowania, środowiska... Ciekawe jak w dzisiejszych czasach by się odnaleźli antyczni Epikurejczycy czy Stoicy, nie zdziwiłbym się, gdyby i ich oczekiwania wzrosły ;p
Warto jednak pamiętać, że nie możemy za daleko odpłynąć, bo jak zaczniemy teoretyzować, to nijak nie dojdziemy do spójnych wniosków.
Ja np. wyobrażam sobie sytuację w której cała populacja ludzka zostaje sterroryzowana i podporządkowana przez wąską grupę, wsadzona do więzień, zastraszona, zniewolona. Kiedy znające smak wolności i posiadania praw podstawowych pokolenie wymrze, ich dzieci ( albo może dzieci ich dzieci ) będą w zupełnie innych kategoriach postrzegały szczęście, a i wtedy żaden system polityczny nie będzie im straszny, za to przy zmianie ustroju politycznego niewątpliwie odczują różnicę i to kolosalną Ale tak jak mówię, to już dalekie dryfowanie z dala od tego co tu i teraz.

[Undek]

Imho, może mieć wpływ, ale nie musi. Znaczy - jeśli żyjesz w ustroju totalitarnym i terroryzującym obywateli, to pewnie nie jest miło. A tak poza tym, w miare zdrowych krajach, trzeba mieć trochę wyjebane. W sensie, ludzie sami sobie tworzą problemy, tak jakby sami chcieli być nieszczęśliwi. Nic tylko narzekają i czepiają się byle czego. Po co? Jak powiedział J., jeśli nie mam na coś wpływu to nie ma co się tym przejmować, bo przynosi to tylko złe skutki. Wiadomo, ciężko tak zrobić gdy zginie ci twój kot, ale mam wrażenie że 90% problemów ludzkich (podkreślam, że mówie tu o w miare normalnym otoczeniu, a nie głodujących dzieciach w afryce) to takie robie z igły widły.

[Rosa-WM]

Epikureizm i Stoicyzm w dzisiejszych czasach nie są z pewnością filozofiami powszechnymi, ale pod różnymi nazwami i formami pojawiają się tu i ówdzie tego typu pomysły na życie. Nawet w tym temacie pojawiły się głosy, że najważniejsze to żeby się za bardzo nie przejmować - a to jedna z głównych stoickich zasad Epikur z kolei radził unikać cierpienia, np. takiego, które zadajemy sami sobie ciągle narzekając. Choć obydwu podejściom potrzeba do szczęścia względnie mało, nie znaczy to, że współcześni epikurejczycy czy stoicy żyją biednie i skromnie. W starożytnej Grecji wielu wyznawców tych filozofii należało do arystokracji. Stoik ma małe oczekiwania, ale jeśli przyjdzie mu żyć w dobrobycie z pewnością nie będzie od tego uciekał. Trzeba doceniać, to co się ma, a nie w kółko marzyć o tym, co jeszcze można by mieć. Warto też zająć się czymś pożytecznym, bo to poprawia samopoczucie. A jak już coś się robi to warto robić to dobrze... itd.

I tym sposobem skutecznie wyrugowaliśmy politykę z dyskusji Choć przyznam, że pisząc poprzedniego posta sądziłem, że nie będzie to takie proste.

[FeN]

Ładnie powiedziane Rosa

Jeśli człowiek zamienia "życie" na idee to niestety będzie wiecznie nieszczęśliwy. Niezależnie od ustroju politycznego. Pięknie jest żyć dla czegoś, dla kogoś - pięknie jest wierzyć w jakieś idee oraz wartości, ale trzeba zawsze racjonalnie myśleć.